
Tras reflexionar un pouco, lembrei aquilo de que a música so é música porque se contrapón ao silencio. De feito os silencios son moi apreciados por aqueles que fan jazz e moi agradecidos polos que os escoitamos. Hai silencios antes dun solo, ao final dunha canción (fade out), hai silencios entre compases que crean tensión no oínte, hai silencios na voz, os silencios dan vida e sonoridade...
E por esta semana eu vou facer tamén un silencio logo do quinto compás anterior (John Coltrane) e antes do sexto (o meu seguinte post).
Moitas grazas por acompañarme nestas 5 semanas e recoméndovos que relaxedes as vosas mentes con algún dos meus post anteriores (agrupados na etiqueta "5 Minutos de Jazz") e que logo fagades un silencio de reflexión até a semana que vén.
Para calquera cousa,
Raúl Constela Lorenzo
raul@raulconstela.com
No hay comentarios:
Publicar un comentario